Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

"Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.
Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς
κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ

Το Μονόγραμμα

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια

Δε σ΄αγαπώ

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δενανθίζει,

Αν

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην

Το γλωσσάριο των ανθέων

την ποίησιν ή την δόξα;
την ποίηση
το βαλάντιο ή την ζωή;
τη ζωή
Χριστόν ή Βαραββάν;
Χριστόν
την Γλάτειαν ή μίαν καλύβην;
την Γαλάτεια
την Τέχνην ή το θάνατο;
την Τέχνη
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη
την Ηρώ ή τον Λέανδρο;
την Ηρώ
την σάρκα ή τα οστά;

Μεσιτείες

Με γυροφέρνει ή άνοιξη,
άλλα εγώ άλλη φορά
πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ.
Ας μοιάζει μ' οτιδήποτε το σούρουπο.
...
Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες.
Τα όνειρα πού είδα
αποδείχτηκαν ανυπόληπτα:
πήγαν και μ' άλλους ύπνους.

Όχι, δεν παίρνω άλλο

Η άλλη

Θα ήταν ωραία αν μπορούσαμε να δούμε εκ των προτέρων τη ζωή που πάμε να επιλέξουμε κι εκείνη που απαρνιόμαστε, σαν να ήταν δύο ταινίες στις αίθουσες του ίδιου κινηματογράφου. Αλλά δεν είναι δυνατόν. Δύο χρόνια πριν ήμουν φιλόλογος στο κλασικό Λύκειο της πόλης μου, στο ίδιο όπου είχα φοιτήσει κι εγώ. Αρχικά αυτό με είχε ενθουσιάσει. Είχα σκεφτεί ότι ήταν μια ευκαιρία να διορθώσω τα λάθη των καθηγητών μου. Δεν θα έκανα ποτέ τους μαθητές μου να βαρεθούν, ούτε θα τους βασάνιζα. Θα τους διασκέδαζα, θα τους προκαλούσα το ενδιαφέρον. Ήμουν εκεί για να διδάξω ό,τι είχα μάθει. Και μόνο αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Έπειτα, σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά, γνώρισα τον Μικέλε.
Εκείνος δίδασκε ιστορία και φιλοσοφία. Ήταν ντροπαλός. Μια φορά τον είδα, στο διάλειμμα, ενώ κατέβαινε τις σκάλες κοιτάζοντας τριγύρω σαν